خال چیست و چرا به‌وجود می‌آید؟
خال به علت تکثیر و فعالیت بیش از اندازه سلول‌های رنگدانه‌ساز (همان ملانوسیت) و غیررنگدانه‌ساز (همان کراتینوسیت) به اشکال، رنگ و اندازه‌های مختلف در صورت و بدن به وجود می‌آید. خال‌ها به نوع مادرزادی و اکتسابی تقسیم می‌شوند. خال‌های اکتسابی معمولا بی‌خطر هستند و در سنین بالاتر و به تدریج ظاهر می‌شوند. تا زمانی که شواهد و مستندات تشخیصی مبنی بر بدخیم بودن خال اکتسابی وجود نداشته باشد، اجباری برای برداشتن آن وجود ندارد. اما خال‌های مادرزی به ویژه خال‌هایی که قطرشان بیش از ۲۰ سانتی‌متر است، مستعد بدخیمی هستند. در این مقاله به خالبرداری می‌پردازیم.
چه خال‌هایی را می‌توان برداشت؟
به طور کلی هر خالی که دارای یک یا چند نمای غیرمعمول، مانند: عدم تقارن ضایعه، نامنظم بودن حاشیه و یکنواخت بودن رنگ خال یا اگر اندازه آن بیش از هفت میلی‌متر باشد باید برداشته شود. خال‌هایی که در سنین بالا به رشد خود ادامه می‌دهند یا دچار تیرگی و تغییر شکل می‌شوند را نیز باید برداشت. البته بعضی خال‌ها بد منظره و ناخوشایند هستند و بیمار از لحاظ زیبایی یا به اصرار اطرافیان برای عمل جراحی خال صورت مراجعه می‌کند که برداشتن خال در این موارد باید با دقت و رعایت اصول جراحی برای باقی نماندن یا به حداقل رساندن خطر جوشگاه عمل انجام شود.
نحوه خابرداری:
خالبرداری را می‌توان با متدهای مختلفی انجام داد که در ادامه به بررسی این روش‌ها می‌پردازیم:
• جراحی:
یکی از روش‌های مرسوم جراحی است. اما مشکل بزرگ در روش جراحی، لزوم انجام برش عمیق جهت برداشتن خال است. همین برش عمیق موجب ایجاد جای زخم یا اِسکار می‌شود.
• آر اف:
آر اف (RF) یک دستگاه رادیو فرکانسی است که برای برداشتن ضایعات پوست بدون اسکار استفاده می‌شود. از این دستگاه در مواردی هم‌چون: جراحی پلاستیک و زیبایی، جراحی‌های کوچک مانند ختنه و برداشتن خال و زگیل و کک ومک وغیره، استفاده می‌شود.
• لیزر:
برداشتن خال با لیزر یکی از دقیق‌ترین و بهترین روش‌های برداشت خال می‌باشد که در آن عمق آسیب به بافت‌های زیری بطور دقیق مشخص می‌شود. کاربرد آن برای خال‌های ریشه دار و هم‌سطح پوست می‌باشد. در روش خالبرداری با لیزر حتی می‌توانید خال‌های ناحیه حساس مانند دور چشم و پلک را برداشت اما از جهت ترمیم و بهبود زمان بیشتری می‌برد و هزینه برداشتن خال نیز بیشتر از روش‌های دیگر است.
• کرایو:
از دیگر روش‌های خال برداری استفاده از تکنیک کرایو است. در این روش گاز اکسید نیتروژن به سطح پوستی مورد نظر زده می‌شود و بر اثر سرمای ایجاد شده عروق خونرسان به آن ناحیه یخ می‌زند و در نتیجه خون رسانی به ناحیه مختل می‌گردد. اختلال در خونرسانی، مرگ بافتی را به همراه دارد و نهایتا خال به این شکل برداشته می‌شود.
• بیوپسی‌پانچ:
در این روش با یک دستگاه مخصوص خال‌ها را برمی‌دارند و قطعه مکعبی شکلی از پوست را پانچ می‌کنند. این روش برای برداشتن خال‌های پوستی کوچک‌تر مناسب است.
مراقبت‌های بعد از خالبرداری چیست؟
• ۴۸ ساعت پس از برداشتن خال از استفاده هرنوع پماد و کرمی بدون تجویز پزشک ممنوع است.
• ۲۴ ساعت پس از برداشت خال سعی کنید ناحیه مورد نظر را به هیچ عنوان با آب نشویید.
• استرس را در جلسات خالبرداری از خود دور کنید.
• از کندن جای هرگونه زخم یا اسکار بعد از لیزر پرهیز کنید.
• التهاب و قرمزی پوست که بر اثر خالبرداری ایجاد شده است در کمترین زمان ممکن از بین می‌رود.
• از یک ضد آفتاب مناسب با پوستتان به صورت مداوم استفاده کنید. البته با تجویز پزشک.
عوارض برداشتن خال‌ها:
بعد از برداشتن خال ممکن است عوارضی ایجاد شود که بسته به نوع و روش برداشت متفاوت است. ولی اغلب بعد از گذشت چند هفته بهبود می‌یابد.
• قرمزی جای خال:
معمولاً بعد از جراحی یا لیزر ایجاد می‌شود و به مرور زمان از بین می‌رود.
• اسکار (جوشگاه یا رد):
احتمال باقی ماندن اسکار بعد از عمل خال، بستگی به مهارت پزشک و نوع ترمیم پوست بیمار دارد. البته خال‌های بزرگتر امکان بیشتری برای ایجاد رد دارند و نیز خال‌هایی که روی نواحی برجسته‌ی گونه‌ها وجود دارند. هم‌چنین در خال‌های گردن، قفسه‌ی سینه و اندام احتمال ایجاد گوشت اضافی در محل برداشت خال وجود دارد. نتیجه‌ی برداشتن خال در نواحی مقعر صورت مثل بناگوش و خط خنده بسیار عالیست و در خیلی موارد هیچ ردی به جا نمی‌گذارد.
• تیرگی جای خال:
در بعضی پوست‌ها، به خصوص نوع تیره‌تر امکان دارد جای خال کمی تیره شود که آن هم طی چند هفته تا چند ماه از بین می‌رود.
برای گرفتن وقت مشاوره رایگان و اطلاع از سایر خدمات کلینیک الهیه به بخش تماس با ما مراجعه بفرمایید.
خال چیست و چرا به‌وجود می‌آید؟
خال به علت تکثیر و فعالیت بیش از اندازه سلول‌های رنگدانه‌ساز (همان ملانوسیت) و غیررنگدانه‌ساز (همان کراتینوسیت) به اشکال، رنگ و اندازه‌های مختلف در صورت و بدن به وجود می‌آید. خال‌ها به نوع مادرزادی و اکتسابی تقسیم می‌شوند. خال‌های اکتسابی معمولا بی‌خطر هستند و در سنین بالاتر و به تدریج ظاهر می‌شوند. تا زمانی که شواهد و مستندات تشخیصی مبنی بر بدخیم بودن خال اکتسابی وجود نداشته باشد، اجباری برای برداشتن آن وجود ندارد. اما خال‌های مادرزی به ویژه خال‌هایی که قطرشان بیش از ۲۰ سانتی‌متر است، مستعد بدخیمی هستند. در این مقاله به خالبرداری می‌پردازیم.
چه خال‌هایی را می‌توان برداشت؟
به طور کلی هر خالی که دارای یک یا چند نمای غیرمعمول، مانند: عدم تقارن ضایعه، نامنظم بودن حاشیه و یکنواخت بودن رنگ خال یا اگر اندازه آن بیش از هفت میلی‌متر باشد باید برداشته شود. خال‌هایی که در سنین بالا به رشد خود ادامه می‌دهند یا دچار تیرگی و تغییر شکل می‌شوند را نیز باید برداشت. البته بعضی خال‌ها بد منظره و ناخوشایند هستند و بیمار از لحاظ زیبایی یا به اصرار اطرافیان برای عمل جراحی خال صورت مراجعه می‌کند که برداشتن خال در این موارد باید با دقت و رعایت اصول جراحی برای باقی نماندن یا به حداقل رساندن خطر جوشگاه عمل انجام شود.
نحوه خابرداری:
خالبرداری را می‌توان با متدهای مختلفی انجام داد که در ادامه به بررسی این روش‌ها می‌پردازیم:
• جراحی:
یکی از روش‌های مرسوم جراحی است. اما مشکل بزرگ در روش جراحی، لزوم انجام برش عمیق جهت برداشتن خال است. همین برش عمیق موجب ایجاد جای زخم یا اِسکار می‌شود.
• آر اف:
آر اف (RF) یک دستگاه رادیو فرکانسی است که برای برداشتن ضایعات پوست بدون اسکار استفاده می‌شود. از این دستگاه در مواردی هم‌چون: جراحی پلاستیک و زیبایی، جراحی‌های کوچک مانند ختنه و برداشتن خال و زگیل و کک ومک وغیره، استفاده می‌شود.
• لیزر:
برداشتن خال با لیزر یکی از دقیق‌ترین و بهترین روش‌های برداشت خال می‌باشد که در آن عمق آسیب به بافت‌های زیری بطور دقیق مشخص می‌شود. کاربرد آن برای خال‌های ریشه دار و هم‌سطح پوست می‌باشد. در روش خالبرداری با لیزر حتی می‌توانید خال‌های ناحیه حساس مانند دور چشم و پلک را برداشت اما از جهت ترمیم و بهبود زمان بیشتری می‌برد و هزینه برداشتن خال نیز بیشتر از روش‌های دیگر است.
• کرایو:
از دیگر روش‌های خال برداری استفاده از تکنیک کرایو است. در این روش گاز اکسید نیتروژن به سطح پوستی مورد نظر زده می‌شود و بر اثر سرمای ایجاد شده عروق خونرسان به آن ناحیه یخ می‌زند و در نتیجه خون رسانی به ناحیه مختل می‌گردد. اختلال در خونرسانی، مرگ بافتی را به همراه دارد و نهایتا خال به این شکل برداشته می‌شود.
• بیوپسی‌پانچ:
در این روش با یک دستگاه مخصوص خال‌ها را برمی‌دارند و قطعه مکعبی شکلی از پوست را پانچ می‌کنند. این روش برای برداشتن خال‌های پوستی کوچک‌تر مناسب است.
مراقبت‌های بعد از خالبرداری چیست؟
• ۴۸ ساعت پس از برداشتن خال از استفاده هرنوع پماد و کرمی بدون تجویز پزشک ممنوع است.
• ۲۴ ساعت پس از برداشت خال سعی کنید ناحیه مورد نظر را به هیچ عنوان با آب نشویید.
• استرس را در جلسات خالبرداری از خود دور کنید.
• از کندن جای هرگونه زخم یا اسکار بعد از لیزر پرهیز کنید.
• التهاب و قرمزی پوست که بر اثر خالبرداری ایجاد شده است در کمترین زمان ممکن از بین می‌رود.
• از یک ضد آفتاب مناسب با پوستتان به صورت مداوم استفاده کنید. البته با تجویز پزشک.
عوارض برداشتن خال‌ها:
بعد از برداشتن خال ممکن است عوارضی ایجاد شود که بسته به نوع و روش برداشت متفاوت است. ولی اغلب بعد از گذشت چند هفته بهبود می‌یابد.
• قرمزی جای خال:
معمولاً بعد از جراحی یا لیزر ایجاد می‌شود و به مرور زمان از بین می‌رود.
• اسکار (جوشگاه یا رد):
احتمال باقی ماندن اسکار بعد از عمل خال، بستگی به مهارت پزشک و نوع ترمیم پوست بیمار دارد. البته خال‌های بزرگتر امکان بیشتری برای ایجاد رد دارند و نیز خال‌هایی که روی نواحی برجسته‌ی گونه‌ها وجود دارند. هم‌چنین در خال‌های گردن، قفسه‌ی سینه و اندام احتمال ایجاد گوشت اضافی در محل برداشت خال وجود دارد. نتیجه‌ی برداشتن خال در نواحی مقعر صورت مثل بناگوش و خط خنده بسیار عالیست و در خیلی موارد هیچ ردی به جا نمی‌گذارد.
• تیرگی جای خال:
در بعضی پوست‌ها، به خصوص نوع تیره‌تر امکان دارد جای خال کمی تیره شود که آن هم طی چند هفته تا چند ماه از بین می‌رود.
برای گرفتن وقت مشاوره رایگان و اطلاع از سایر خدمات کلینیک الهیه به بخش تماس با ما مراجعه بفرمایید.